لباس کاراته در بعضی موارد با نام ژاپنی آن "کاراته دو-گی" یا keiko-gi (لباس آموزشی) یا عبارتی که بیشتر در خارج از ژاپن استفاده می شود تنها کلمه " گی" (لباس یا یونیفرم) است.

همین اصطلاحات برای دیگر هنرهای رزمی ژاپنی نیز مورد استفاده قرار می گیرد مانند "جودو-گی" ، " آیکیدو-گی".

این اعتقاد وجود دارد که بنیانگذار جودو، جیگورو کانو لباسی را طراحی کرده است که به لباس هایی که امروزه در باشگاه های ورزش های رزمی مورد استفاده قرار می گیرد شباهت داشته است.

این لباس بعدها توسط بنیانگذار سبک شوتوکان کاراته، گچیین فوناکوشی، برای داشتن تناسب بهتر با مقررات کاراته اصلاح شد.

در طول سال ها گی کاراته توسعه بیشتری یافت. به طور قابل توجهی وزن آن کاهش یافت و گره ای درون ژاکت برای کمک به بستن آن اضافه شد و سبک ها و جنس های مختلف آن محبوب شد.

این نظر وجود دارد که قبل از اینکه کاراته در ژاپن پرطرفدار شود، در لباس های معمولی در اوکیناوا تمرین می شد.

لباس کاراته معمولا یونیفرم های پنبه ای سفید با ژاکت (او واگی) روی هم گرد است که زمانیکه بسته می باشد یقه V شکلی را تشکیل می دهد.

این ژاکت همراه با یک شلوار (شیتاگی) پوشیده شده و با استفاده از یک کمربند که رنگ آن مطابق با سطح مهارت فرد است محکم می شود.

یقه V شکل مانند لباس های تکواندو زیاد باز نیست و رنگ های آن (سیاه، آبی، قرمز و ...) معمولا در سبک های آزاد و دیگر هنرهای رزمی مورد استفاده قرار می گیرد.

اگرچه برخی از باشگاه های کاراته هم از آن ها استفاده می کنند اما تعداد آن ها اندک است.

توصیه می شود قبل از خرید ببینید دیگر ورزشکاران در باشگاه چه پوشیده اند و با مربی باشگاه برای خرید تجهیزات مورد نیاز هماهنگی کنید.

گاهی اوقات مسابقات به نوع خاصی از گی نیاز دارد که باید با سایز و وزن رقابت سازگاری داشته باشد.

انواع پوشاک ورزش کاراته 
ژاکت کاراته (او واگی) :

ژاکت کاراته karate-dress باید به اندازه کافی گشاد باشد تا ورزشکار بتواند بدون محدودیت مشت بزند، بازوها و مچ را بچرخاند.

ژاکت کاراته باید به اندازه کافی بلند باشد تا حداقل باسن را بپوشاند، ولي نبايد طول آن از سه چهارم طول ران بيشتر باشد.

مقدار مناسبی از ژاکت باید زیر کمربند آویزان شود تا هنگام انجام حرکات استاندارد باز نشود.

طول 4 تا 8 اینچی زیر کمربند مناسب است.

طول آستین ژاکت باید در حد مچ و یا حداکثر روی آن باشد. برخی افراد آستین های کوتاهتر را ترجیح می دهند اما آستین نمی تواند از نصف ساعد کوتاه تر باشد.

همچنین آستین ها نمی توانند تا شوند. قسمت چپ ژاکت به روی قسمت راست قرار می گیرد.

شلوار کاراته (شیتاگی) : 

از آنجا که کاراته شامل ضربه ها و موقعیت های بسیار متنوع پا است، شلوار کاراته به گونه ای طراحی می شود که حداکثر آزادی برای حرکات پا را فراهم کند.

این ویژگی ها توسط شلوارهایی با برش پهن تر و داشتن گشادی کافی در اطراف کشاله های ران میسر می شود.

شلوار کاراته مناسب karate-dress، هنگام لگد زدن هیچ محدودیتی در کشاله ران و اطراف پا ایجاد نمی کند.

شلوارهای کاراته بايد به حد كافي بلند باشد تا حداقل دو سوم ساق را بپوشاند و نبايد به قوزك برسند.

دم پاي شلوار را نمي توان تا زد، در نتیجه 3 تا 5 اینچ کوتاهتر از طول پا استاندارد است.

بیشتر شلوارهای سنتی دارای بندی برای تنظیم شلوار هستند. کمرهای الاستیک در دسترس هستند. این شلوارها اغلب توسط مبتدیان و یا کودکان استفاده می شوند.

کمربند کاراته :

لباس های کاراته معمولا با کمربند ارائه نمی شوند. لباس های کاراته مبتدیان اغلب با یک کمربند سفید ارائه می شود.

در اینجا اطلاعات بیشتر درباره انواع کمربند و نحوۀ گره زدن آن بیان نمی شود.

اما توجه داشته باشید که کمربندکاراته خریداری شده به اندازه کافی بلند باشد که دوبار به دور کمر پیچیده شده و مقدار کافی برای گره زدن نیز وجود داشته باشد و دو انتهای کمربند تا نزدیکی های پایین ژاکت به صورت آویزان قرار گیرند.

کمربندهایی که بعد از گره زدن زیاد آویزان می مانند زیبا نیستند و حتی ممکن است زمان اجرای فن آسیب زننده هم باشند.

این مطلب به این معنی است که در هنگام خرید کمربند کاراته و بستن آن دقت کافی داشته باشید.