خیلی از ما شنیده‌ایم که سرعت تولید غذا برای سیر کردن شکم حدود هشت میلیارد انسان ساکن روی کره زمین باید بالا برود. برای همین هم کودهای شیمیایی و انواع دستکاری‌های ژنتیکی آمدند تا بتوانند سرعت تقاضا و عرضه را با هم هماهنگ کنند.

در مورد لباس هم همین قضیه صادق است؛
با این تفاوت که بدون لباس‌های زیاد سلامتی کسی تهدید نمی‌شود؛ بنابراین سرعت بالای تولید لباس‌های متنوع و ارزان لزومی ندارد و این همه هیجان پوشیدن لباس‌های متنوع بیشتر نتیجه مصرف گرایی و تبلیغات مربوط به آن است.
برای تولید هر لباس تازه‌ای که خریده می‌شود، بسیاری از منابع طبیعی به کار گرفته می‌شوند؛ آب زیاد، کود شیمیایی فراوان برای رشد بیشتر گل‌های پنبه و کارخانه‌های تولید پارچه‌هایی با الیاف مصنوعی، همگی دست به دست هم می‌دهند تا خودشان را با سرعت دنیای مد و لباس تطبیق دهند و عقب نمانند.

نتیجه این کار هم چیزی جز تولید آلودگی بسیار زیاد محیط زیست نیست؛ این آلودگی اصلا از ما دور نیست؛ بلکه جایی همین اطراف منتظر وقت مناسب است تا ضربه‌اش را وارد کند.

اسلوفشن Slow Fashion و مد پایدار Sustainable Fashion در مقابل فست فشن یا مد سریع قرار می‌گیرد و یادمان می‌اندازد هیچ اشکالی ندارد اگر لباسی را چند بار بپوشیم، مرتب لباس نخریم و سراغ برندهایی برویم که اصول اسلو فشن یا مد آرام را رعایت می‌کنند و در جریان تولید لباس‌‌هایشان کمترین آسیب را به طبیعت وارد می‌کنند.

واتسون می‌گوید:

«من برای هر کسی که بخواهد لباس‌هایش را ارگانیک و بر اساس اصول تجارت عادلانه (اخلاقی) تولید کند، مجانی کار می‌کنم!»

او در صفحه اینستاگرامش به معرفی انواع برندهایی می‌پردازد که طرفدار محیط زیست هستند، از مواد طبیعی استفاده می‌کنند یا پنل‌های خورشیدی وظیفه تامین انرژی‌شان را دارند.